De laatste weken zijn begonnen
16 maart 2016 - Soroti, Oeganda
Het is al lang geleden dat ik iets op mijn blog heb gezet, maar hier is er dan weer een nieuw verhaal. In de afgelopen weken heb ik twee keer bezoek gehad. Mijn vader en moeder en mijn nicht Tamara zijn hier in Oeganda geweest. Met mijn vader en moeder ben ik weer in Murchison Falls en bij Sippi Falls geweest en met Tamara ben ik in Jinja geweest. Jinja is een stadje aan de Nijl. Daar zijn we wezen raften over de Nijl en we hebben quad gereden door de village :) Ik heb een leuke tijd gehad met mijn familie en weer veel van dit mooie land gezien!
De laatste tijd zijn er in Amecet veel zieke baby’s geweest die moesten overgeven en diarree hadden. Dat was niet altijd even aangenaam. Zowel voor de baby’s als voor ons niet. Bij het geven van de fles of bij het verschonen van de luiers moest je goed opletten dat er niets op je kleren kwam (ik moet al mijn kleren hier met de hand wassen, dus het liefst houd ik ze natuurlijk zo lang mogelijk schoon). Ook het schoonmaken van de luiers was vaak niet zo leuk. De baby’s en peuters dragen hier katoenen luiers die je in de wc-pot met een wc-borstel schoon moet maken. Ik kan jullie vertellen dat dat niet het leukste is om te doen ;-) Gelukkig gaat het nu weer een stuk beter met de meeste baby’s.
Pas kregen we verdrietig nieuws te horen. Innocent, een jongen die hier ongeveer een half jaar geweest is, was overleden. Hij was HIV+ en hij had huidkanker. De eerste tijd van mijn verblijf hier was hij in Amecet. Daarna is hij naar de hoofdstad Kampala gegaan voor chemokuren. Ik heb hem in die tijd nog een keer gezien, maar herkende hem eerst niet eens omdat hij zo ontzettend veel afgevallen was. De chemokuren sloegen goed aan. Toch was Innocent te zwak, zijn lichaam kon het niet aan. Na een zware strijd is hij uiteindelijk toch overleden. Ik schrok er erg van toen ik het hoorde, het kwam nogal onverwachts. Op het moment dat ik het hoorde was ik met mijn vader en moeder, met Janne en met uncle Elias in Murchison Falls. De dag erna zijn we weer naar Amecet gegaan en op de terugweg zijn we bij de familie van Innocent geweest. We hebben met elkaar gebeden en gesproken over de laatste maanden van Innocents leven. Ook mochten we nog in zijn kist kijken, die lag daar in een hutje op de grond. Het was goed om daar te zijn. Ik vond het wel waardevol, omdat ik Innocent ook gekend heb en voor hem heb gezorgd.
Vandaag heb ik van 7 tot 3 uur gewerkt. Ik had vanochtend bus-duty, dan moet je met de kinderen die naar school gaan op de schoolbus wachten en ze helpen bij het oversteken van de weg. Toen de kinderen veilig in de bus zaten heb ik baby’s gewassen, de fles gegeven, verschoond en met de peuters gespeeld. Om 10 uur kregen de peuters eten en om 12 uur kwamen de jongste kinderen weer terug van school. We eten dan met hen en met de peuters en daarna gaan ze tot 3 uur naar bed. We aten posho en beans (posho wordt gemaakt van maismeel), zoals we dat meestal tussen de middag doen. Als avondeten eten we hier rijst met kip, vlees, vis of kool, chapatti met vlees en op zaterdag altijd spaghetti. Op zondag eten we altijd lekker en uitgebreid. Tussen de middag krijgen we dan rijst, kool, ei (zoiets al foe yong hai), courgette, salade, watermeloen en soms ananas en ’s avonds eten we aardappels met varkensvlees. Maar ik zal heel eerlijk zeggen dat ik het lekkere eten weer erg zal waarderen als ik weer thuis ben ;-)
Nu zijn voor mij de laatste weken hier begonnen. Over drie weken kom ik weer terug naar Nederland, dus ik ga hier nu nog even genieten!
Heftige dingen heb je weer meegemaakt, Emma. Ook mooie dingen, zoals je ouders en je nichtje die langs kwamen. Raar hé, het ene moment ben je blij en is het zo heerlijk om geliefden bij elkaar te hebben, en het andere moment is zo intens verdrietig vanwege dat erge feit dat zoveel mensen en dus ook kinderen daar ziek worden en dood gaan. Fijn dat je zóveel kan beteken voor de kinderen daar! Je zult ze wel er missen gaan, als je over een paar weken weer terug bent in Nederland. En dan zul je je misschien wel verwonderd af gaan vragen waarom WIJ met elkaar vaak zo lopen te zeuren en te zaniken over onbelangrijke dingen terwijl ze in Oeganda blij zijn met iedere rijstkorrel.
Sterkte Emma met deze laatste weken!!
Wat een indrukwekkend verhaal weer,je moeder had op de vrouwen ver ook het een en ander verteld heel interresant vond ik,hier kan men zoiets haast niet indenken,en nu ga je je laatste weekjes weer al in daar,gaat echt snel,we wensen je nog een hele goede en gezegende tijd toe en voor je terugreis een goede reis naar huis.
Tot ziens Hartelijke groet Chris en Ada Hartoog
Een hele ervaring.Het wordt aftellen nu.Je hebt veel meegemaakt daar en het zal hier straks wel weer wennen zijn;)Sterkte de laatste weken we kijken naar je uit.Groetjes van ons allemaal!
Leuk je blog, mooi en ontroerend!
Succes verder nog met luiers verschonen, e.d. ;)
Tot over een paar weekjes :D
Liefs
Ja, voor ons zijn de meeste kinderen nu ook bekend : Mary, Sagal, Peter en Moses wachtend op de schoolbus, Nathan en Jackson genietend van bellenblazen, wij missen ze ook wel een beetje...(het luiers spoelen en de posho en beans niet hoor!)
Je laatste weken, wij tellen af! Geniet van je werk, van de kinderen, van het weer en van je laatste tijd met Janne.
Al deze maanden heb ik je verhalen met veel belangstelling gelezen en genoten van de foto's. Wat heb je veel meegemaakt, vreugde en verdriet. Een ervaring voor het leven!
Geniet nog van "je" kinderen deze laatste tijd, je zult ze straks vast gaan missen. En alvast voor over 3 weken: Goede reis!
Hartelijke groet, tante Ella.
Fijn je verhaal te lezen, ik zat er al op te wachten, want ik wist dat je moeder en vader al weer een poosje terug zijn. Fijn dat je over drie weken weer naar huis kan, maar je zukt het ook verschrikkelijk missen, al die kindjes die je zo verzorgd hebt, daar ga je toch van houden he.
Ik wens je nog een paar fijne en goede weken toe en natuurlijk een behouden thuiskomst en rust dan maar eens een poosje lekker uit .
Veel liefs van Macky.
Leuk om je blog te lezen.
Ik vind het ook een heel leuk en schattig filmpje. En de fotos ook natuurlijk. Ik ben blij dat je al zo snel weer naar huis komt. Gentiet nog van de kinderen en alle andere mensen daar in die paar weken.
Liefs Anna!